Kwestią problematyczną dla przedsiębiorców jest określanie przedsiębiorstwa w kontekście jej statusu – mikro, małe czy średnie przedsiębiorstwo.
To dosyć problematyczne, jednakże postaramy się przybliżyć i wyjaśnić te pojęcia, tak aby możliwe było ich łatwe odróżnienie.
Mikro przedsiębiorstwo – co to?
Według przepisów prawa za mikro przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
W związku z powyższym mikro przedsiębiorstwem jest firma, która zatrudnia mniej niż 10 pracowników lub nie zatrudnia żadnego pracownika — firma jednoosobowa. Przy czym również nie może przekroczyć drugiego limitu (warunek konieczny) odnośnie rocznego obrotu do 2 mln euro.
Kwestia obrotów jest równie ważna, jak limit pracowników. Ponieważ przedsiębiorstwo, które ma obroty niższe niż 2 mln euro, ale przekroczy średnioroczny limit zatrudnienia na poziomie 10 pracowników to i tak nie będzie już mikro przedsiębiorstwem, ponieważ przekroczy jeden z ustalonych limitów (limit zatrudnienia). Oznacza to, że oby dwa powyższe warunki wiążą się ze sobą i muszą być spełnione. Limity nałożone przez przepisy prawa są maksymalną granicą, do której można zaliczyć przedsiębiorstwo jako status „mikro”, jeżeli którykolwiek z nich zostanie przekroczony, to nie można przedsiębiorstwa zaliczyć jako mikro przedsiębiorstwo.
Małe przedsiębiorstwo
Według przepisów prawa za małego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro.
W związku z powyższym małym przedsiębiorstwem jest firma, która zatrudnia mniej niż 50 pracowników oraz nie przekroczyła wartości limitu rocznego obrotu — do 10 mln euro.
Przekroczenie jakiekolwiek limitu z dwóch powyższych oznacza, że przedsiębiorstwo nie może być już zaliczone do statusu „małego” przedsiębiorstwa.
Średnie przedsiębiorstwo
Według przepisów prawa za średniego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.
W związku z powyższym średnim przedsiębiorstwem jest firma, która zatrudnia mniej niż 250 pracowników oraz nie przekroczyła wartości limitu rocznego obrotu — do 50 mln euro. W tym przypadku roczny bilans nie może być większy niż 43 miliony euro.
Podsumowanie – porównanie statusów dla poszczególnych przedsiębiorstw
Aby podsumować wyżej wymienione informacje odnośnie do poszczególnych statusów przedsiębiorstw poniżej została przedstawiona zbiorcza tabela z porównaniem wszystkich zebranych danych ze szczegółami.
Wielkość podmiotu | Średnioroczne zatrudnienie | i jednocześnie | Roczny obrót netto | lub | Suma aktywów bilansu |
Mikro | < 10 | < 2.000.000 EUR | < 2.000.000 EUR | ||
Mały | < 50 | < 10.000.000 EUR | < 10.000.000 EUR | ||
Średni | < 250 | < 50.000.000 EUR | < 43.000.000 EUR |
„Dane dotyczące zatrudnienia, przychodów netto i sumy bilansowej przyjmuje się więc co do zasady z zamkniętego roku obrotowego, a jedynie w przypadku przedsiębiorcy działającego krócej niż rok, oszacowuje się je na podstawie danych za ostatni okres udokumentowany przez przedsiębiorcę (art. 109 ust. 3 ustawy).”